çocukken hayat annemdi,
onun elleri.
o götürürdü heryere, benim için o düşünürdü
özgürdüm yine de.
şimdi anne diye kaçıp aglamak istesem de..
eşek kadar kadınsın, dur lan diyorum kendime
ve tam bir terbiyesiz gibi, mına koyim senin diyebiliyorum. oysa küçükken, ne ayıptı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder